Delikanlı

Bugün gökyüzü bir başka
Bugün herşey daha bir başka
Sanki bu hayat benim değil
Sanki ben yeni doğmuşum bu hayata
Doldurmuş dört bir yanı kapkara bulutlar
Binlerce yüzbinlerce kargalar kaplamış maviliği
Örtmüş, sımsıkı sarmış
Gündüz kaybolmuş birden, aydınlık sönmüş
Güneşi kapamış simsiyah perdeler
Ve gece ansızın girivermiş sanki...

Bir çocuk vardı ötelerde
Bakın bakın işte orada bir çiçekle birlikte
Ama güneş solmuş
Ama çiçek kırılmış
Ve çocuk mahzun
Ve çocuk gözyaşlı
Korktu, titredi ta derinden
Üşüdü, üşüdü, üşüdü... Hem pek çok
Nerde beyaz güvercinlerim, bak hiç yok

Susmayın öyle
Öyle susmayın ta yürekten
Susma annem cevap ver lütfen
Ve sen
        Çocuk
                Çiçek
                        Ve melek
Hızla çarpıyor kalbim...

Çağın Ashab-ı Uhdudu
Hindikuş
          Huveyze
                     Hama
                            Mekke

Alevin koyu bağrında
Atla sen çocukla
Unutma...
Delikanlım sen hep aziz yaşa
Kalmaz hiç gözlerin arkada
Sen kapat gözlerini delikanlım
Ateş çukurunda kalsın
Etim
        Kemiğim
                  Kanım
Delikanlım

Uğultu korkunç, her yer ses tufanı
Kan yağıyor gökten dolu dolu
Ateş iniyor üzerimize kara bulutlardan
Bir ziyafet sofrası: kurşun ve kan
Bir kırbaç şakırtısı sırtımızda
İniyor, iniyor
Bu kan bizim, bizim bu can

Çocuklar
Doğmamış yavrular
Analar ve bacılar
Biz, ayrı dünyadan insanlar
Çünkü beraat etmişiz inanmakla Rahman'a
Rahim olana, Kahhar olana, Tevvab olana

Çağın Ashab-ı Uhdudu
Hindikuş
          Huveyze
                     Hama
                            Mekke

Alevin koyu bağrında
Atla sen çocukla
Unutma...

Halepçede kaçıyor şimdi çocuklar
Kucaklıyor anneler ölümü
Genç ölümlerle doldu Hama
Ve ağlıyor Huveyze ve ağlıyor şimdi
Gök te ağlıyor, ağlıyor yeryüzü
Delikanlı'm sen ağlama

Ama sen
Bacım
“Siyah giyin gayrım
Beyazı öldürdüler”
Çağın Ashab-ı Uhdudu
Hindikuş
          Huveyze
                     Hama
                            Mekke

Alevin koyu bağrında
Atla sen çocukla
Unutma...
Mücrimler gömülmese de ölüdürler
Ama sen delikanlım
Habil
        Ebu Zer
                Musab
                       Habbab
                               Ammar
                                       Hüseyin
Bir başka çok başka...

Kan, bir tomurcuk, bir filiz
Ateş, gül bahçesi
Zindan, kıyam merkezi
İşkence, ve bir emre
Başlar dans
Matine devamlıdır, bitmez bu seans

Hindikuş direnen bir kıyam
Hama, şanlı bir destan
Halepçe, kanlı bir gözyaşı
Huveyze, şehit bir şehir
Mekke, yaşayan bir “dörtyüz”
On muharrem ölüm sanatı
Sen de ağlama Zeyneb
Ve Meryem
               Ve Fatma
                          Ve Zehra
Sema sende ağlama
Tan yeri ağarmamış
Güneş doğmamışsa da
Halepçe'nin, Huveyze'nin, Hama'nın üstüne
Zalimler boş yere sevinmesinler
Sabah bize koşmakta bir muştu için
Ebabil
        Siccil
                 Furkan
Biri Nasr, biri Fetih ve biri bir Mekke
Söz sırası bizim
“Ve inkılap
Hangi inkılap? ... Bileceksiniz”
Ama gök size ağlamayacak
Hem arz da
İşte sen o vakit aşla Delikanlım
Ağla
Ağıdın bir muştu
Kanın daha bir başka
Gel beraber ağlayalım, şu duygusuzların dışında
Bacım sen de ağla
Doğan bebek, çocuk devam et oyununa, sakın bozma
“O sabah vadeleriniz dolacak”
Sabah yakın değil mi?

İSMAİL DOĞU